Merhabalar sevgili dostlar. Trliste'mizin 60. etkinliğini geride bıraktık. Son etkinliğimizde çabalarımızın karşılığını alamadığımızda hissettiklerimizden bahsettik. Katılan, emek veren ve katkıda bulunan tüm arkadaşlarımıza teşekkür ederiz. Zamanı durdurmak istediğimiz anla ilgili yeni etkinliğimize hepiniz davetlisiniz.

Etkinlik organizasyonu için @baboz , @bilginhilal ve @sudefteri , serüven organizasyonları için @princeofbeyhive ve @mehmetfix, HPUD organizasyonu için @incublus arkadaşlarımıza, güzel yazıları için tüm Trliste üyelerimize teşekkür ederiz. 🌼

_{Bu güzel fotoğraf için @passenger777 arkadaşımıza teşekkürler.}

Fatih Mehmet Arkadaşımızın Sorusu

@memolii

Bir kişi için çaba gösterip o çabanın karşılığını görmediğiniz zaman nasıl bir duygu hissedersiniz? Birine zaman ayırmak ve o zamanın boşa harcandığını hissetmek size neler hissettirir?

---

İşte Cevaplarımız

princeofbeyhive

Herkese selaaaam. Aslında birbirine çok benzeyen iki soru geldiğini düşünüyorum. O yüzden ortak bir cevap vermek daha sağlıklı olacaktır. Ben iki durumda da hayal kırıklığına uğrarım. Üzülmek,depresif olmak olumsuz duygular evet. Ama bence tüm bunlardan daha olumsuz bir duygu varsa o da hayal kırıklığıdır. İnsanız ve doğamız gereği beklentilerimiz var. Hele ki emek verip zaman ayırdığımız bir durum söz konusuysa olumlu bir sonuç beklememiz kaçınılmaz bir gerçek. O yüzden bu gibi durumlarda önce hayal kırıklığına uğrar üzülürüm. Ama bu çok uzun süreli olmaz. Durumu kabullenmenin her şeyi kolaylaştırdığına inanıyorum. Yani olumsuzluklarla boğuşmaya çalışmam ve her şeyi akışına bırakırım.

---

damla

Ben çok yoğun huzursuzluk hissederim. O ortamdan kaçıp uzaklaşmak isterim ve çoğunlukla da bunu yaparım. Bir süre beklentilerimin gerçekleşmemesinden kaynaklanan olumsuz duyguları yaşarım. O sırada beni anlayan ve fikir verebilecek insanlarla sorunlarımı paylaşabilirim. Örneğin, bir keresinde benzer bir durumdayken Yusuf'la konuşmuştuk ve bana çok iyi gelmişti. Çevremizde bizi anlayan insanların olması gerektiğini düşünüyorum.

Bir süre sonrasında bu duyguların etkisi azaldığında sorunun neden kaynaklandığı üzerinde düşünmeye başlarım. Belki de bu yaşanan aslında bir fırsattı, hem kendi iç dünyamı hem karşıdaki insanı gözden geçirmemin zamanı gelmişti diye düşünürüm. Belki de benim beklentilerim gerçekçi değildi veya karşıdaki insan aslında bu ilgiyi almaya hazır değildi. Birbirimizi yanlış anlamış ve beklentilerimizin farklı olma ihtimali de var. Tüm bunları anlayabilmek için objektif bir değerlendirme yapabilmemiz lazım.

Geçenlerde nörobilimi sevimli halde anlatan bir kitap okumuştum. Adı "Incognito: beynin gizli hayatı". Kitapta, beynimizdeki nöron topluluklarının farklı fikirler ürettiği ve bu fikirlerin birbirleriyle tartıştığı / çatıştığı anlatılıyordu. O kısmı hayretler içinde okudum. Sonuç olarak tartışma sonunda bir karar veriliyor ve o karar bize iletiliyor, biz onu uygulamaya koyuyoruz. Bu durum kararlarımızın ne kadarının bilinçli seçimimiz olduğunu sorgulattı bana. Dönem dönem karşımızdaki insanlara karşı tutumlarımızı sorgulamak, gelecekteki hayal kırıklıklarından korunmak için iyi bir seçenek olabilir.

---

mukadder

Ben aslında bu tarz durumlarda sakinimdir. Çünkü insanları olduğu gibi kabul ederim. Ve ne yapabileceklerini bildiğim için ona göre davranırım. Emek harcadığım insanlardan çok fazla nankörlük görmedim. Ta ki son bir kaç aya kadar.

Kuzenim hatta daha da ötesi kardeşim dediğim insan tarafından menfaatleri için satılana kadar. Yıkıldım resmen. Çünkü uzun süre kabullenemedim. Kendimi yanlış düşündüğüme ikna etmeye çalıştım. Aslında çevremde ki herkes beni uyardı, ama ben duymak istemedim ve onu savunmaya devam ettim. Onun bana yaptığı şey yaşadıklarımdan daha ağır geldi. Kendime olan inancımı sarstı.

Durumu kabullendikden sonra bir kayıp dönem oluyor. Sonra ise yapacak birşey yok. Yola devam ediyorum.

Sanırım en iyi yaptığım şey bu. Ne olursa olsun yürümek.

---

Incublus

Yaptığım çoğu şeyi karşılıksız yaparım ama bazen küçük de olsa bir jest beklersiniz. Onu görmediğiniz zaman size teşekkür dahi edilmediği zaman insan gerçekten neden bunun için uğratım ki diyor. Bunu başka türlü nasıl anlatabilirim, bilmiyorum. Olabildiğince sakin ve sessiz bir şekilde ortamı terk ediyorum ve unutmaya çalışıyorum. Her insanın zamanı değerlidir ve bu da aynı şekilde hissettiriyor. Boşa zaman ayırmak tabiri caizse zaman kaybı gibi oluyor. Neyse ki son zamanlarda bunu pek yaşamıyorum 😄

---

mehmetfix

Geçen sene olsa çok büyük hayal kırıklığına uğrarım ve üzülürüm derdim ama şimdi her şey çok değişti. Artık bu tür durumlarda karşıdakinin hak ettiği şeyi yapıyorum. Bu iki soruyu aşk ilişkileri bakımından cevaplıyorum. Bu ilişkilerde artık asla karşılıksız bir şey yapmıyorum. Her zaman bire bir oranda. Çünkü tam tersi olduğunu görünce ya da yaptığım şeylerin boşa gittiğini görünce ya da bir kişiye harcadığım zamanın boşa gittiğini görünce o kişiye bir şans daha veriyorum ve tekrar boşa gittiğini düşünürsem o zaman o kişiyle olan ilişkimi geri dönülemez bir şekilde sonlandırırım.

Ne yazık ki ben bu tür konularda çok da taviz vermek istemiyorum. Çünkü zaman geri dönülemez bir şekilde yok oluyor aslında ve geçen günler geri gelmiyor. Her bir saatimizin önemi var ve bu önemli saatleri vefasız, acımasız insanlarla geçirmenin bir anlamı yok. Şahsen bu tür insanlarla aman geçirmek yerine film izlemeyi ya da kitap okumayı daha çok tercih ediyorum. Herkes kendisi için değerlidir. Neden sana değer vermeyen ve sana zamanı boş hissettiren biriyle beraber olmalısın ki?

---

passenger777

Benim hayatta en çok değer verdiğim şey, asla geri getiremediğimiz sevdiklerimle geçirdiğim zamandır. Ben her zaman şunu benimsemişimdir. Karşımdaki insan bana değer verip o güzel vaktini benimle geçirmeyi tercih etmişse, onun eğlenebilmesi , mutlu olması ve kendini iyi hissetmesi için elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışırım. Hatta onun için alışkanlıklarımdan bile vazgeçerim. Benim mutluluğum da fedakârlık ettiğim insanın, benimle birlikte geçirmiş olduğu vaktinin güzelliğini bir gülümsemeyle bana yansıtmasıdır. Evet bazı insanlar için boşa zaman harcadım. Karşılığını da alamadım. Böyle durumlarda kendimle yalnız kalarak özeleştiri yaptım. Ders çıkardım. Ama şu bir gerçek, eğer karşımdaki insanın kadın ve erkek fark etmez gerçekten kalbi ve yüreği güzelse, harcanılan ve emek verilen zamanın boşa gittiğini asla düşünmedim.

---

muratkbesiroglu

Son yıllarda sadece en yakınlarıma zaman ayırıyorum. Huyunu suyunu bildiğim arkadaşlar ve aile üyeleri. Doğrusu üçüncü kişilere ayıracak zamanım da pek yok. Oyun oynuyorum, yazı yazıyorum, ev işleriyle ilgileniyorum vs.

Birilerine vakit ayırdığımda da bir karşılığı olmayacağı varsayımıyla yapıyorum bunu. Karşılığı olursa hoşuma gidiyor, olmazsa çok da umursamıyorum, zira ayırdığım vakit sınırlı oluyor.

Belki bu yaklaşımım beni yeni insanlar tanımaktan alıkoyuyordur. Halen öğrenci olan iki çocuğum, yazmam gereken hikâyelerim var. Dolayısıyla genellikle kendi işime bakıyorum. Bu arada kolektif işlerde de üzerime düzeni yapmaya çalışıyorum.

---

baboz

Bu soruların cevabını vermek için, tecrübe etmek gerekiyor sanırım. Yoksa bunu bilmek, kanaatimce insanüstü bir yetenek olsa gerek. Çünkü bahsedilen bir şok, bir kriz hali. Dolayısıyla, ben böyle bir durumu yaşamadığım için ne yapacağımı bilmiyorum. Doğrusu, olaylara böyle de bakmıyorum. İnsanlar için yaptıklarım veya insanlarla birlikte yaptıklarım, şayet bana keyif vermiyorsa, ben ortadan kayboluyorum. Bir çaba sarf ederken, keyif alıyorsam da çabam bana dönmüş demektir. Kendimi tam ifade edememiş olabilirim. 😂 Genelde edemiyorum. Canınızı sıkmayın. Keyfini çıkarın.

---

doganhilal

Herkese merhaba. Etkinliğin sorularını ve cevaplarını okuduğumda umarım kimsenin başına böyle talihsiz olaylar gelmez diye düşündüm. Çünkü iki durumda da kişinin çok büyük bir hayal kırıklığı hissedeceği açık. Ben de bazen hiç hak etmeyecek insanlar için vaktimi, zamanımı boşuna harcadım. Bu durumu fark ettiğimde kesinlikle kendimi o kişiden ve o ortamdan çok net bir şekilde soyutlamaya çalıştım. Çünkü hiçbir şey ya da hiç kimse benden ve zamanımdan değerli değildir diye düşünüyorum. Ben kendimi yeterince arkadaş canlısı ve hümanist birisi olarak görüyorum. Bu zamana kadar tanışıp da iyi anlaşamadığım kişi pek fazla olmadı ancak bazı insanların sevgiyi ve ilgiyi hak etmediği aşikar. Bunu fark ettiğimde kendime olan saygımı yitirmeden o kişiden veya böyle bir ortamdan uzaklaşırım. Bana göre kimse vazgeçilmez değildir hiç kimse bizden önemli değildir.

---

---

Önceki Etkinliklerimizden...

1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 32 | 33 | 34 | 35 | 36 | 37 | 38 | 39 | 40 | 41 | 42 | 43 | 44 | 45 | 46 | 47 | 48 | 49 | 50 | 51 | 52 | 53 | 54 | 55 | 56 | 57| 58| 59

---

• Trliste trail: https://hive.vote/dash.php?i=1&trail=trliste
• Trliste topluluğu: https://hive.blog/trending/hive-138975
• Trliste discord https://discord.gg/PkNnhb73pe