Sevgili Günlük #39 | Harry Potter Sevinci ve Ortaya Karışık Şeyler

Senin yazını okumayı çok özlemişim. Kuzenin oğluna çok selam söyle onu öpüyorum. Peçete koleksiyonu yapan çocuk kalmasına çok şaşırdım. Bende çok biriktirmistim. Okuma alışkanlığı kazandırma çabaların kesinlikle taktire şayan. Ve bunu çok iyiy başaracağından eminim.

İnsan bazı şeyleri yaşarken fark edemiyor, olayın ve mekânın dışından bakması gerekebiliyor. Bir başkasının sözleri de kimi zaman etkisiz elemanlıktan öteye geçemezken kendi cümleleri ve kendi yargılamaları balyoz etkisi gösterebiliyor.

Genellemeye sokamayacağım ama kendime olan en ağır eleştiriyi yine kendim yapıyorum. Benim özelimde sanırım bu cümle çok doğru. Özellikle eski yazdığım yazıları okuduğumda kendime çok kızıyorum ama düzeltmiyorum da. Kendi geleceğime bıraktığım not olarak düşünüyorum. Bu yazıyı da elbet ilerde bi gün okuyacağım. Doğru steinhammer, düzgün açıklayamadım.

Galerimde duran yüzlerce fotoğrafın hikâyesini zihnimde kaybetmeden anlatmak istiyorum. Yok olup gitmelerine gönlüm razı olmadığı için silmedim henüz.

Bence hiçbir fotoğraf silinmeyi haketmiyor. Ben sevmesem dahi fotoğraflarımı tutarım. Sevdiklerimi de şarkılarla eşleştiriyorum genelde. Hatta yazıları yazarken arkadan çalan ufak müzik, boş evimin duvarlarını süslerken, ilham perilerime bir ziyafet çekiyor. Haliyle yazımın kalitesinde gözle görülür bir artış da oluyor.

Bu arada Eurovision rüzgarı esti geçti. Hepsini takip edemesem de bazılarını seyrettim.

Çok bir şey kaybettiğini söyleyemeyeceğim. Eurovision daha çok siyasi veya toplumsal çatışmalara karşı gösterilen bir tepki arenasına dönmüş sanki. Müzikaliteden çok verdiği mesaj konuşuluyor gibi. Ben pek tat almadım bu sene.

Eline sağlık güzel bir yazı olmuş.

Harry Potter’ın yeri bende o kadar ayrı ki -beni ilk okuduğumda çok farklı dünyalara sürüklemişti - hediye ettiğini söylediğinde kuzeninin oğlu adına ben mutlu oldum. Kapak tasarımı da çok şirin olmuş.

Ağacı kiraz çiçeğine benzettim. Çok güzel görünüyor.

Bunu da sizinle paylaşmak istedim, belki etrafınızda kitap hediye edilmesinden hoşlanan çocuklar vardır, onların sevinmesine vesile olmak harika bir duygu. Umarım böyle anılar çoğalır. ✨️

Çocukluk dönemindeki hediyeler, sürprizler kolay kolay unutulmuyor. Bunu hatırladıkça çocuklara ekstra jestler yapıyorum.

Merhaba Su, 🙋‍♀️
Yağmurlu ve fırtınalı havaları çok sevdiğim söylenemez. Ama böyle havalarda korku filmi izlemek keyifli olabilirdi. Belki havanın ürkütücü hali beni filmin içine sokabilir.

İşleyen bir fabrika gibiydi sanki ama bir şeyler ters gidince dişliler bozuldu ve çarkı döndürmek zorlaştı benim için.

İçinde bulunduğun ruh halini anlatan güzel bir ifade ediş şekli, hoşuma gitti. Bence, köşeye çekilen, o temiz yüreğini mesaiye başlatmalısın.

Bazen kendimiz bile yapmayı istemediğimiz şeyler konusunda ısrarcı davranıp, hareket ettiğimizde, hatamızı görüp, kendimizin öz eleştirisini yapmak, bir olgunluk ve erdemliğin örneği olduğunu düşünüyorum. ( Biraz uzun ve karışık bir cümle oldu, ama beni anladığını varsayıyorum)

Kuzenine kendinde bile olmayan seti almış olman ve onun sevincine ortak oluşun takdir edilesi bir hareket...
Yaptığımız bazı alışkanlıklarımız, gönül bağını koparamadığımız kişilerle zihnimizde canlanıyor. Damla’dan ne kadar güzel bahsetmişsin. Gerçekten de özleniyor.

Hayal etttiğin o mağaramsı yapısının kapısından içeri girmeyi çok isterdim. Galerindeki fotoğrafları silmek yerine yeni klasörde anı olarak tutabilirsin.

Netflis’te “How I Met Your Mother” dizisinin kalkmasına çok üzülmüştüm. Keşke tekrar yayına koysalar, sıkılmadan bakardım. Çok eğlenceli deli dolu ve genç dinamik kişilerin mizahı hareketleri çok hoşuma gidiyordu. Sanırım bahsettiğin dizi de aynı duyguları yaşadık.

Eurovision yarışmasında, Şebnem Paker’in şarkısını bende çok seviyorum. Hatta paylaşımlarında sıklıkla kullandığım müziklerden biri oluyor. Sanatçının yüzündeki masumiyet ifadesi, kıyafeti, saçı ve hareketleri şarkıya o kadar uyum sağlamış ki, arkadaki müzisyenler de o havaya eşlik etmiş.

Bayhan’ın farklı bir havası olduğunu kabul ediyorum. Ama bana biraz itici geliyor. Karşıma çıktığında hemen değiştiriyorum. Bana samimi ve doğal gelmiyor. Gözlük ve bıyıkla dikkatleri üzerine çekmeye çalışmış gibi bir havası var.
Yazını, bir ağacın arkasından kafasını gizlice çıkaran bir çiçeğin güzel resmiyle tamamlaman, çok hoş olmuş) Emeğine Sağlık. Keyifle Okudum.

Yazılarına yorum yaparken, Yazdıklarını kaçırmamak için, boş sayfanın hemen yanına postunu ekleyerek, yazmaya çalışıyorum.

Selam Su. Buradaki baş belan yorumlara gelmeyecek sanmamışsındır umarım. Hem de içerikte Harry Potter ile ilgili bir şey varken 😂. İtiraf etmeliyim ki bu yazıyı aslında dün akşam otobüsteyken okudum. Ama alıntılar kullanarak yorum yapmayı telefondan beceremiyorum. O yüzden şimdi bilgisayarımın başındayken ikinci kez okuyacağım.

Anında karardı her yer. Böyle havaları sevenlerimiz vardır mutlaka, ben de severim bazen. Belki de sandığımdan daha çok.

Ben de sevenler kervanındanım. Beni aşırı yükseltmiyor ya da dibe çekmiyor. Ama yine de bir sempatim var ne yalan söyleyeyim. Belki de geçmişle alakalı bir şeydir. Şu an bunun bağlantısını kuramıyorum.

Burada okuduklarımı paylaşmak da bana iyi geliyordu, onu da bırakınca eski tadı bulamadım. Umarım yeniden düzelir bir şeyler.

Bazen olur böyle şeyler. Bir şeyin yıktığını başka bir şeyle nasıl inşa ederim diye sorar insan kendine. Bunun çözümü kişiden kişiye değişebilir. Benim için kolay. Yoran her şeyden uzaklaşıyorum. Çünkü aynı yerde tekrardan aynı çabayı vermek bazen sonucu değiştirmiyor. Zemin kötü olursa her zaman bir risk vardır. Motivasyon kayıplarını buna bağlıyorum. Yani bir şeyleri kendi içimizde çözebilmeliyiz. İşin mayası bizde sonuçta.

Bunu da sizinle paylaşmak istedim, belki etrafınızda kitap hediye edilmesinden hoşlanan çocuklar vardır

Etrafımda hiç çocuk yok. Olanı da ben uzaklaştırıyorum. Birçoğuyla hiç sıcak değildir aram. Beni çok yoruyorlar. Bazen soruyum bana nasıl katlandılar diye. Gerçekten zorlayıcı bir süreçmiş. Sürekli soru sorular yönetilmesi beni bıktıran bir durum çünkü. Sanırım beni en çok iten şey de bu.

Sertap Erener ve diğer efsaneleri yeniden o sahnede izleyebilmek harikaydı.

Üç yıldızı da çok beğendim. Özellikle Helena çok sağlam bir giriş yaptı. Umarım Sertab'ı gölgelemez diye düşündüm. Çünkü çok uzun yıllar geçti ve performansta düşüşler olabilirdi. Bu çok muhtemel. Ama bence Sertab kastı kavurdu. İnsanlar da çok coştu. Helena ve Sertab geceye damga vurdu bence. Ayrıca Charlotte da çok iyiydi. Sadece eski tip Eurovision şarkılarından birine sahip. O şarkı ne kadar yükseltilebilirse o kadar yükseltti. Güzel sürprizlerdi. "United by Music" mesajı da çok özeldi.

Son günlerde her yerde karşıma çıkan Bayhan'ın Tiryakinim şarkısını dinlememek için direndim ama sonunda merakıma yenilerek tıkladım.

Ben hala dinlememeye direniyorum 😂. Her yerde karşıma çıkıyor zaten dinlemiş kadar oldum diyebilirim. Beni hiç sarmıyor. Ama duyduğum kısımları fena da sayılmaz. Tarzım olsa kesin dinlerdim. Bunu yazarken de "Take Me to Your Heaven" dinlemem biraz ironik oldu 😂. Ne tarz karmaşası ama.

Şimdi çiçeklerini döküp yaprağa bürünse de sayfamda olmasını istedim bu hâliyle..

Bir şeylerin her evresine şahit olabilmek güzel şey bence. İyi ya da kötü. Güzel şeyler öğretiyor insana. Böyle düşünmek lazım Su. "Bundan kendime ne alabilirim?" diye sorup ders çıkarmaya başlayınca her şey çok değişiyor bence.

Keyifli bir yazıydı. Uzun zamandır kimseye bu kadar uzun bir yorum yapmamıştım sanırım. Eline sağlık 🌸.