Reunion 1/ تجدید دیدار ۱

A thick misty forest that hid from view a great palace, the one where Roderick the Vampire had lived for centuries. Most of the vampires of his age had long ago given up on life and went to their coffins and were in a long sleep. But Roderick, unlike them, fell in love with life more and more every day, and the smallest things were able to create joy in him, from the dewdrops on the leaves of the plants in his garden to the black cat that sat behind his windows and looked at him. .

Roderick came out of his coffin every night when the sun was hidden behind the clouds, he poured the mixture of water and blood into his tub and sat in it for a while, and then he went to the forest and hunted animals and fed on their blood, and when he would return, hr took care of his plants and prune their leaves, give them fertilizer and water, and whisper soothing words to them.

Life was going like this for him until one night when he was sitting in his bathtub and was reading a book, he heard a voice. Someone was knocking hard on the palace' door. Roderick got up and put on his robe and went to see who was behind the door and when he opened it, he saw a young man there.

"Good night, sir. May I spend the night in your palace? I was looking for my master's cottage, but I couldn't find it and I got lost."

Roderick welcomed him warmly and let him into his house and brought him syrup and told him to wait for him to go to the forest and hunt an animal and bring it to the palace and prepare food for him.

Thus Roderick left, and the young man, whose name was Gideon, remained alone in the palace and searched in his host's library. There were all kinds of books there, historical, philosophical, fictional, and artistic, and Gideon amused himself with them for a while, until Roderick returned with the carcass of a large deer, and Gideon saw how easily he was carrying it on his shoulders.

"Let me help you prepare dinner, Lord Roderick."

"I would greatly appreciate it if you would, dear Gideon. That way I can enjoy your company more."

And they went to the kitchen and Gideon was surprised to see the space there, because there was a layer of dust everywhere and it looked like no one had used it for a long time. While Gideon was thinking about this matter, he took a napkin and cleaned the dust, and then he put the deer on the table with the help of Roderick, and together they began to skin it.
“Lord Roderick, how long have you been a resident of this palace?”

"I've been here since I can remember. The first thing I remember is my three or four-year-old self, when my father stood in front of me like a tall tower, and with his shadow on my face, he was shouting and reprimanding me for something."

"It's sad that your first memory is something like this."

"Oh, but at least it's not the worst. The next thing I remember is being beaten with a thick piece of wood and being imprisoned in a dungeon by my father."

"Why would he treat you like that when you were a young child?"

Roderick shrugged.
"I tried so hard to remember why, but I couldn't."

Roderick and Gideon cut the deer into different pieces and skewered a few pieces and put them in the oven so that they got roasted and while they waited for the food to be ready, they talked more and Gideon said that his master had just come here to do some research and he has come to join him.

Dinner was prepared and they started eating, and after finishing the meal Roderick guided Gideon to one of the palace's rooms, said good night to him and left him alone. Gideon took off his shoes and lay down on the bed, and as his eyes slowly fell asleep, scenes became clear in his mind.

Roderick's eyes shining in the candlelight, his thick, dark and long nails, the fact that he didn't eat anything at dinner and only pretended to eat, and that when he passed in front of the mirrors, his image was not visible in them. .

Gideon got up while panting, and the sentences that his teacher had written to him in the letter were repeated in his mind:
"I have come to the forest to hunt a vampire monster. You also come to me and help me with this task."

Gideon opened his bag and took out some silver bullets from it and put them in his gun and slowly left his room and searched the palace for Roderick until he found him in the garden watering the plants and talking to them. .

He approached him with slow steps from behind and raised his gun and wanted to shoot, when suddenly hands quickly grabbed him and lifted him into the air and put him on the ground behind the palace. Gideon looked at the face of the person who had brought him there and was surprised to learn that it was his vampire master, Malachi.
"Master, why did you stop me? That person might be the one you're looking for. I just wanted to shoot some silver bullets into his non-sensitive spots."

A combination of pain and sadness sat on Malachi's face.
"No, I know him. He's a harmless vampire."

"Master, are you feeling well? There are drops of sweat on your forehead. It looks like you have a fever."

Malachi sat on a piece of rock and tried to digest the scene he had seen a few moments ago. His son Roderick, who was watering the plants in the garden and whispering kind words to them, a child whose birth was a mistake and because of which Malachi always treated him the worst and eventually sold him to a vampire gang.

Now, centuries later, he had seen him again, while his superiors had ordered him to kill him. Why? Because he was not willing to be a slave of those pretentious vampires, and for this reason, they made a list of fake crimes for him and sent Malachi and Gideon to execute him.

Malachi was confused and desperate for a few minutes, but finally he was able to control himself and understand that fate had given him a second chance to make up for his cruel treatment towards his child. He had to protect Roderick from the high-ranking vampires in any way possible. So he got up and told Gideon to stay there and he himself went back inside the palace. Father and son were to meet again after centuries.

Roderick

Malachi

Gideon

تجدید دیدار ۱

جنگلی انبوه و مه آلود که قصر بزرگی را از نظر پنهان کرده بود، قصری که رودریک خون آشام قرن ها بود که در آن می زیست. بیشتر خون آشام های هم سن او مدت ها پیش از زندگی دست شسته و داخل تابوتشان فرو رفته و در یک خواب طولانی بودند. ولی رودریک برعکس آن ها روز به روز بیشتر عاشق زندگی می شد و کوچک ترین چیزها قادر بودند در وجودش شوق ایجاد کنند، از قطره ی شبنم روی برگ گیاهان داخل باغش تا گربه ی سیاهی که پشت پنجره هایش می نشست و به او نگاه می کرد.

رودریک هر شب با پنهان شدن خورشید پشت ابرها از تابوتش بیرون می آمد، ترکیب آب و خون را داخل وانش می ریخت و مدتی در آن می نشست و بعد به جنگل می رفت و حیوانات را شکار و از خون آن ها تغذیه می کرد و وقتی برمی گشت، مشغول رسیدگی به گیاهانش می شد و برگ های آن ها را هرس می کرد و به آن ها کود و آب می داد و کلمات آرام بخش برایشان زمزمه می کرد.

زندگی برایش به همین منوال می گذشت تا این که یک شب وقتی در وانش نشسته بود و داشت کتاب می خواند، صدایی به گوشش رسید. کسی داشت محکم به در قصر می کوبید. رودریک از جایش بلند شد و ردایش را پوشید و رفت تا ببیند چه کسی پشت در بود و وقتی آن را گشود، یک مرد جوان را در آن جا دید.

"شبتان به خیر، آقا. می توانم شب را در قصر شما بگذرانم؟ من داشتم دنبال کلبه ی استادم می گشتم، ولی نتوانستم آن را پیدا کنم و گم شدم."

رودریک به گرمی از او استقبال کرد و او را به خانه اش راه داد و برایش شربت آورد و گفت منتظر بماند تا او به جنگل برود و یک حیوان شکار کند و به قصر بیاورد و برایش غذا درست کند.

به این ترتیب رودریک رفت و مرد جوان که گیدئون نام داشت، در قصر تنها ماند و مشغول جست و جو در کتابخانه ی میزبانش شد. در آن جا انواع کتاب ها یافت می شد، تاریخی، فلسفی، داستانی و هنری و گیدئون مدتی با آن ها سرگرم شد تا این که رودریک با جنازه ی یک گوزن بزرگ برگشت و گیدیون دید که او چه طور به راحتی آن را روی شانه هایش حمل می کرد.

"بگذارید در آماده کردن شام به شما کمک کنم، لرد رودریک."

"خیلی ممنون می شوم اگر این کار را بکنی، گیدئون عزیز. این طوری می توانم بیشتر از مصاحبت تو لذت ببرم."

و آن ها به آشپزخانه رفتند و گیدئون از دیدن فضای آن جا تعجب کرد، چرا که یک لایه گرد و خاک همه جا را فرا گرفته بود و این طور به نظر می آمد که مدت ها بود کسی از آن جا استفاده نکرده. گیدئون در حالی که فکرش درگیر این قضیه شده بود، یک دستمال برداشت و گرد و خاک ها را تمیز کرد و بعد گوزن را به کمک رودریک روی میز گذاشت و با هم مشغول کندن پوست آن شدند.
"لرد رودریک، چه مدت است که شما ساکن این قصر هستید؟"

"از وقتی به خاطر می آورم این جا بودم. اولین چیزی که به یاد دارم، خود سه یا چهار ساله ام است که پدرم همچون برجی طویل مقابلم ایستاده بود و در حالی که سایه اش روی صورتم افتاده بود، فریاد می زد و مرا به خاطر چیزی توبیخ می کرد."

"غم انگیز است که اولین خاطره ی شما چنین چیزی است."

"اوه، اما حداقل بدترینش نیست. چیزهای بعدی ای که به خاطر می آورم، کتک خوردن با یک تکه چوب قطور و زندانی شدن داخل سیاهچال توسط پدرم است."

"چرا او با شما که یک کودک خردسال بودید، چنین رفتاری می کرد؟"

رودریک شانه هایش را بالا انداخت.
"خیلی سعی کردم دلیلش را به یاد بیاورم، ولی موفق نشدم."

رودریک و گیدئون گوزن را به قطعات مختلف تقسیم کردند و چند قطعه از آن را به سیخ کشیدند و داخل فر گذاشتند تا کباب شود و وقتی منتظر آماده شدن غذا بودند، بیشتر با هم حرف زدند و گیدئون گفت استادش به تازگی برای انجام تحقیقات به این جنگل نقل مکان کرده و او نیز آمده تا به او ملحق شود.

شام آماده شد و آن ها مشغول خوردن شدند و بعد از اتمام غذا رودریک گیدئون را به سمت یکی از اتاق های قصر راهنمایی کرد و به او شب به خیر گفت و تنهایش گذاشت. گیدئون کفش هایش را درآورد و روی تخت دراز کشید و همین طور که چشم هایش داشت کم کم گرم خواب می شد، صحنه هایی در ذهنش واضح شدند.

چشمان رودریک که در نور شمع ها می درخشیدند، ناخن های قطور تیره و بلندش، این که او موقع صرف شام چیزی نمی خورد و فقط داشت وانمود به خوردن می کرد و این که موقع عبور از مقابل آینه ها تصویرش در آن ها دیده نمی شد.

گیدئون در حالی که نفس نفس می زد، از جایش بلند شد و جملاتی که استادش در نامه برایش نوشته بود، در ذهنش تکرار شدند:
"برای شکار یک هیولای خون آشام به جنگل آمده ام. تو نیز نزدم بیا و مرا در این کار یاری کن."

گیدئون کیفش را باز کرد و چند گلوله ی نقره ای از داخل آن درآورد و داخل تفنگش گذاشت و به آهستگی از اتاقش خارج شد و قصر را به دنبال رودریک گشت تا این که او را در باغ مشغول آبیاری گیاهان و حرف زدن با آن ها دید.

با قدم های آهسته از پشت به او نزدیک شد و تفنگش را بالا آورد و خواست شلیک کند که ناگهان دست هایی به سرعت او را گرفتند و به هوا بلند کردند و او را پشت قصر روی زمین گذاشتند. گیدئون به چهره ی شخصی که او را به آن جا آورده بود، نگاه کرد و با تعجب فهمید که او استاد خون آشامش مالاچی است.
"استاد، چرا جلوی من را گرفتید؟ ممکن است آن شخص همان کسی باشد که شما به دنبالش هستید. من فقط می خواستم چند گلوله ی نقره به نقاط غیر حساسش شلیک کنم."

ترکیبی از درد و غم بر چهره ی مالاچی نشست.
"نه، من او را می شناسم. او یک خون آشام بی آزار است."

"استاد، حالتان خوب است؟ قطره های عرق روی پیشانی تان است. انگار تب دارید."

مالاچی روی یک تکه سنگ نشست و سعی کرد صحنه ای که چند لحظه پیش دیده بود را هضم کند. فرزندش رودریک که در باغ مشغول آبیاری گیاهان بود و کلمات محبت آمیز برایشان زمزمه می کرد، فرزندی که تولد او یک اشتباه بود و به همین خاطر مالاچی همیشه بدترین رفتار را با او داشت و در نهایت او را به یک گروه خون آشام فروخته بود.

حالا بعد از قرن ها دوباره او را دیده بود، در حالی که مافوق هایش به او دستور داده بودند که او را بکشد. چرا؟ چون حاضر نشده بود برده ی آن خون آشام های پرمدعا باشد و آن ها نیز به همین دلیل برایش یک فهرست جرائم جعلی درست کرده و مالاچی و گیدئون انسان را برای اعدامش فرستاده بودند.

مالاچی تا دقایقی گیج و مستاصل بود، ولی بالاخره توانست بر خودش مسلط شود و درک کند که تقدیر یک شانس دوباره در اختیارش گذاشته بود تا رفتار ظالمانه اش با فرزندش را جبران کند. او باید به هر نحو ممکن از رودریک در برابر خون آشام های رده بالا محافظت می کرد. پس از جایش برخاست و به گیدئون گفت همان جا بماند و خودش دوباره داخل قصر برگشت. پدر و پسر قرار بود بعد از قرن ها تجدید دیدار کنند.

خرید کفش های رودریک:

🔺کفش کالج مردانه چرم مصنوعی مشکی
.
♦️قیمت: 349 تومان
♦️جنس رویه: چرم مصنوعی
♦️جنس زیره: PVC
♦️سایز: 40، 41، 42، 43
.
🔴 ارسال سریع و ارزان و پرداخت درب منزل
لینک خرید👇
http://dysh.ir/j3prl

خرید کفش های مالاچی:

🔺کفش کالج مردانه چرم مصنوعی مشکی
.
♦️قیمت: 349 تومان
♦️جنس رویه: چرم مصنوعی
♦️جنس زیره: PVC
♦️سایز: 40، 41، 42، 43، 44
.
🔴 ارسال سریع و ارزان و پرداخت درب منزل
لینک خرید👇
http://dysh.ir/j3pro

خرید کفش های گیدئون:

🔺کفش کالج مردانه چرم مصنوعی مشکی
.
♦️قیمت: 349 تومان
♦️جنس رویه: چرم مصنوعی
♦️جنس زیره: PVC
♦️سایز: 40، 41، 42، 43، 44
.
🔴 ارسال سریع و ارزان و پرداخت درب منزل
لینک خرید👇
http://dysh.ir/j3prp

اگر از طریق لینک های بالا خرید کنید، خون یک انسان شرور به عنوان کمیسیون برای من فرستاده خواهد شد.