Life Beyond The Cage/ زندگی آن سوی قفس

Cassius was a free vampire who lived in the heart of the forest. At night, he swung on the branches of trees and listened to the song of owls, and like them, he followed the animals with his sharp eyes and landed on them at the right time and sank his sharp fangs into their necks and drank their blood.

Then he rested on the green forest floor and looked at the moon and stars and fell into a dream, the dream of the young man he always saw in his dreams and wished to meet in reality. The moon reminded Cassius of the man's face and the stars reminded him of his eyes.

Until the first rays of the sun appeared, he spent fantasizing about that man and created all kinds of scenarios in his mind during which he would meet him, and then he went to his hole in the ground and covered himself with dirt and He would close his eyes and sleep to see the man again in his dream.

One day, when he was in a deep sleep, some humans pulled him out of the pit and put him in a luxurious stone coffin and took him to a palace in the city. They decided to make Cassius their king and believed that he could bring good luck to the people with his supernatural powers.

At night when Cassius woke up and came out of his coffin, he saw that he was in the hall of a palace and the man of his dreams was standing in front of him and he was very surprised. The man introduced himself as Mortimer and said:
"From now on, you are the king of this land and I am also your adviser and right hand."

Cassius was both happy that he finally met the man of his dreams and saddened that he had been brought to the palace and appointed to the position of king without his opinion being asked and actually asking himself if he was a prisoner there and what would happen if he tried to leave the palace?

As questions of this kind was dwelling in his mind, he began to speak to Mortimer, asking him to give him information about the state of the court and the people, and as Mortimer was speaking in his beautiful and melodious voice, Cassius smiling looked at him and said in his mind:
"Nice to finally see you in the real world."

Cassius started his rule and managed to solve many problems of the land with the help of his supernatural powers, and because of this, people became very fond of him, and to thank him for his services, they poured their blood into bottles and sent them to the palace.

One night, while Cassius was sitting on his throne drinking blood from a bottle, he said to Mortimore who was standing in front of him:
"I am grateful to my kind people for sending me their delicious blood, but I really miss hunting in the forest and I like to go there and jump from one branch to another like before and follow the animals and attack them from behind and sink my fangs into their soft necks and drink their fresh and warm blood."

Hearing these words, Mortimore frowned and displeasure appeared on his face.
"My lord, you must forget your past life in the forest."

"Why do you say that? What's wrong if I go there sometimes and do my past activities?"

"Would you like me to tell you honestly what's wrong with this?"

"Yes Mortimer, tell me."

"I and the rest of the courtiers think that if you step out of the palace and into the forest, you will never come back."

"Even if I don't come back, you shouldn't complain. You brought me here and made me king against my will."

"My lord, everyone in this world has a duty and you are in charge of the kingdom because of your special powers. Ruling this land is your destiny."

Cassius said sourly.
"These words are meaningless to me. You and the rest of the courtiers cannot determine my duty and destiny. I lived here and I did whatever you asked of me for a while just for variety. But now I want to return to my dear forest."

And he got up and went to one of the windows to take himself to the woods, but Mortimer followed him and barred his way.
"I will not allow you to abandon your people."

"I just want to be free and live the way I want."

"Each of us in turn is bound by our responsibilities. This is the basis of life."

Cassius stepped forward and placed his hands on Mortimer's arms.
"No, it's just stuff they put into your brain to enslave you. Come with me to the forest. I'll turn you into a vampire and we'll live together forever, free and unshackled. Without the vulgar rituals of this palace and the hypocritical people inside it.

Doubt appeared on Mortimer's face. Before that, he had never looked at life from Cassius' point of view, because all his life his superiors had told him that he should kick his individual desires and think about serving their country.

But now Cassius was talking to him about a different life, a life in which he didn't have to listen to anyone's orders, and invisible chains didn't constantly pull him from one side to the other, and his desires would not be suppressed and turned into a tumor inside his soul.

Mortimer decided to turn his doubt into certainty and respond positively to his passion for flight. He should have done it now, now that Cassius' words had cleared the dark dust from around him and opened a beautiful path before his eyes, before the dust returned and nailed him to the dark bed of fortune.

Mortimer gripped Cassius' hand tightly and gave him a smile of acceptance, and Cassius, happy to be leaving there with the man of his dreams, opened the window and the vampire and the human walked to freedom hand in hand.

Cassius

Mortimer

زندگی آن سوی قفس

کاسیوس یک خون آشام آزاد بود که در دل جنگل می زیست. شب ها روی شاخه های درختان تاب می خورد و به ترانه ی جغدها گوش می سپرد و همچون آن ها با چشمان تیزبینش حیوانات را دنبال می کرد و در فرصت مناسب روی آن ها فرود می آمد و دندان های نیش تیزش را در گردن آن ها فرو می برد و خونشان را می نوشید.

بعد بر بستر سبز جنگل می آرمید و به درخشش ماه و ستارگان می نگریست و در رویا فرو می رفت، رویای مرد جوانی که همیشه در خواب هایش می دید و آرزو داشت او را در واقعیت ملاقات کند. قرص ماه کاسیوس را به یاد صورت آن مرد و ستارگان او را به یاد چشمانش می انداختند.

او تا نمایان شدن اولین پرتوی خورشید را به خیالبافی درباره ی آن مرد می گذراند و انواع سناریوهایی که طی آن با او ملاقات می کرد را در ذهنش می ساخت و بعد به گودالش در داخل زمین می رفت و روی خودش را با خاک می پوشاند و چشمانش را می بست و می خوابید تا باز هم در رویایش مرد را ببیند.

یک روز هنگامی که در خواب عمیق بود، عده ای از انسان ها او را از گودال بیرون کشیدند و داخل یک تابوت سنگی مجلل گذاشتند و او را به قصری داخل شهر بردند. آن ها تصمیم داشتند کاسیوس را به پادشاه خود تبدیل کنند و باور داشتند او با قدرت های مافوق طبیعی اش می تواند نیک بختی را برای مردم به ارمغان بیاورد.

شب وقتی کاسیوس از خواب بیدار شد و از تابوتش بیرون آمد، دید در تالار یک قصر است و مرد رویاهایش مقابلش ایستاده و بسیار تعجب کرد. مرد خودش را با نام مورتیمر معرفی کرد و گفت:
"از این پس شما پادشاه این سرزمین هستید و من نیز مشاور و دست راست شما هستم."

کاسیوس از طرفی خوشحال بود که بالاخره مرد رویاهایش را ملاقات کرده و از طرفی ناراحت بود که او را به قصر آورده اند و به منصب پادشاهی برگزیده اند، بدون آن که نظر خودش را بپرسند و در واقع این سوال را از خودش پرسید که آیا او در آن جا یک زندانی است و اگر سعی کند قصر را ترک کند، چه اتفاقی می افتد؟

همان طور که پرسش هایی از این قبیل در ذهنش غوطه می خوردند، شروع کرد به حرف زدن با مورتیمر و از او خواست درباره ی وضعیت دربار و مردم به او اطلاعات دهد و همان طور که مورتیمر با صدای آهنگین و زیبایش حرف می زد، کاسیوس لبخندزنان به او نگاه کرد و در ذهنش گفت:
"خوشحالم که بالاخره تو را در عالم واقعیت دیدم."

کاسیوس حکومت خویش را آغاز کرد و موفق شد به کمک قدرت های مافوق طبیعی اش بسیاری از مشکلات سرزمین را حل کند و به این خاطر مردم بسیار دوستدار او شدند و جهت تشکر از خدماتش خون خود را در بطری هایی می ریختند و برای او به قصر می فرستادند.

یک شب در حالی که کاسیوس روی تخت پادشاهی اش نشسته بود و خون داخل یک بطری را می نوشید، به مورتیمور که مقابلش ایستاده بود، گفت:
"از مردم مهربانم ممنونم که خون لذیذشان را برایم می فرستند، ولی دلم واقعا برای شکار در جنگل تنگ شده و دوست دارم به آن جا بروم و مثل گذشته از این شاخه به آن شاخه بپرم و حیوانات را دنبال کنم و از پشت روی آن ها بپرم و دندان های نیشم را در گردن های نرمشان فرو کنم و خون تازه و گرمشان را بنوشم."

مورتیمور با شنیدن این حرف ها اخم کرد و نارضایتی بر چهره اش نشست.
"سرورم، شما باید زندگی گذشته تان در جنگل را فراموش کنید."

"چرا این را می گویی؟ چه اشکالی دارد اگر گاهی اوقات به آن جا بروم و فعالیت های گذشته ام را انجام دهم؟"

"می خواهید صادقانه به شما بگویم چه اشکالی پشت این قضیه است؟"

"بله مورتیمر، به من بگو."

"من و بقیه ی درباری ها فکر می کنیم اگر پایتان را از قصر بیرون بگذارید و به جنگل بروید، دیگر برنخواهید گشت."

"حتی اگر برنگردم، نباید شاکی شوید. شما مرا بر خلاف میل خودم به این جا آوردید و پادشاه کردید."

"سرورم، هر کس در این دنیا وظیفه ای دارد و شما به خاطر قدرت های خاصتان مسئولیت پادشاهی را بر عهده دارید. حکم رانی بر این سرزمین سرنوشت شما است."

کاسیوس با ترشرویی گفت:
"این حرف ها برای من بی معنی است. تو و بقیه ی درباری ها نمی توانید برای من وظیفه و سرنوشت تعیین کنید. فقط برای تنوع یک مدت این جا زندگی کردم و هر کاری از من خواستید، انجام دادم. ولی دیگر می خواهم به جنگل عزیزم برگردم."

و از جایش بلند شد و به سمت یکی از پنجره ها رفت تا از آن جا خودش را به جنگل برساند، ولی مورتیمر به دنبالش رفت و راهش را سد کرد.
"من به شما اجازه نمی دهم مردم خود را رها کنید."

"من فقط می خواهم آزاد باشم و آن طور که می خواهم زندگی کنم."

"هر کدام از ما به نوبه ی خود در بند مسئولیت هایمان هستیم. این اساس زندگی است."

کاسیوس جلو رفت و دست هایش را روی بازوهای مورتیمر گذاشت.
"نه، این فقط چیزهایی است که در مغز تو فرو کرده اند تا تو را به بردگی بگیرند. با من به جنگل بیا. تو را به خون آشام تبدیل خواهم کرد و در آن جا کنار هم تا ابد زندگی خواهیم کرد، آزاد و رها بدون تشریفات مبتذل این قصر و انسان های ریاکار داخل آن."

تردید بر چهره ی مورتیمر نقش بست. قبل از آن هیچ گاه از دید کاسیوس به زندگی نگاه نکرده بود، چرا که در تمام عمرش مافوق هایش در گوش هایش خوانده بودند که باید خواسته های فردی اش را لگد کند و به فکر خدمت به سرزمینشان باشد.

ولی حالا کاسیوس داشت از یک زندگی متفاوت با او حرف می زد، زندگی ای که لازم نبود در آن گوش به فرمان کسی باشد و زنجیرهایی نامرئی مرتب او را از این سوی به آن سوی نمی کشیدند و امیالش سرکوب و داخل روحش تبدیل به یک غده نمی شدند.

مورتیمر تصمیم گرفت تردیدش را به یقین تبدیل کند و به اشتیاقش به پرواز پاسخ مثبت دهد. باید همین حالا این کار را انجام می داد، همین حالا که حرف های کاسیوس غبار تاریکی را از اطرافش زدوده و مسیری زیبا را مقابل دیدگانش گسترانیده بود، قبل از این که غبار دوباره برگردد و او را بر بستر تیره بختی میخکوب کند.

مورتیمر دست کاسیوس را محکم گرفت و لبخندی به او زد که نشانه ی پذیرش بود و کاسیوس شادمان از این که آن جا را با مرد رویاهایش ترک می کرد، پنجره را گشود و خون آشام و انسان دست در دست یکدیگر به آزادی قدم گذاشتند.

خرید کفش های کاسیوس:

🔺کفش رسمی مردانه چرم مصنوعی مشکی
.
♦️قیمت: 419 تومان
♦️جنس رویه: چرم مصنوعی
♦️جنس زیره: PVC
♦️سایز: 40، 41، 42، 43، 44
.
🔴 ارسال سریع و ارزان و پرداخت درب منزل
لینک خرید👇
http://dysh.ir/j3o8e

خرید کفش های مورتیمر:

🔺کفش رسمی مردانه چرم مصنوعی مشکی
.
♦️قیمت: 419 تومان
♦️جنس رویه: چرم مصنوعی
♦️جنس زیره: Pu
♦️سایز: 40، 41، 42، 43، 44
.
🔴 ارسال سریع و ارزان و پرداخت درب منزل
لینک خرید👇
http://dysh.ir/j3o8j

اگر از طریق لینک های بالا خرید کنید، خون یک انسان شرور به عنوان کمیسیون برای من فرستاده خواهد شد.