Czasem po prostu zobojętniej | May(Be) indifferent [PL/EN]

[PL]

W świecie dzieje się tyle rzeczy, ciągle coś spotyka ludzkość, różne katastrofy czy wydarzenia, które pomnażają tylko cierpienie. W skali mikro, czyli w przestrzeni życia codziennego, tzw. szarej codzienności, spotyka nas również wiele przykrych wydarzeń. Nieraz są one bardzo bolesne.

W tym miejscu pojawia się pytanie: jak nie zwariować? Tego typu wydarzenia trzeba traktować z odpowiednim dystansem, nie uzależniać swojego stanu psychicznego od tego typu zdarzeń czy sytuacji, które spotykają nas. Najgorsze co można zrobić to dać się wciągnąć w wir smutku, który pozostawi po człowieku tylko zgliszcza. Są rzeczy na które nie mamy absolutnie żadnego wpływu. Tego typu wydarzenia mogą odbierać człowiekowi sens jego życia, przyczyniać się do poczucia beznadziei itd. Do tego można jeszcze dodać oliwy do ognia i zacząć nakręcać się jeszcze bardziej w tym poczuciu beznadziei, pustki, cierpienia i smutku. Słowem: zobojętniej!

To rodzi jednak kolejne pytanie: kiedy wiemy na co można, a na co nie można zobojętnieć? Co sprawia, że możemy na coś obojętnieć a na coś innego już nie? Przede wszystkim takim punktem zaczepienia jest system aksjologiczny przyjęty przez danego człowieka. Nie zobojętnieje się nigdy na sprawy, które są wysoko usytuowane w systemie hierarchii wartości. Jeżeli dla kogoś bardzo ważna jest rodzina, to tę rodzinę będzie traktował priorytetowo i na nią nie zobojętnieje. Dopiero kiedy przewartościuje system swoich wartości, wówczas może zrezygnować z rodziny i na nią zobojętnieć. Dla kogoś np. zupełnie mogą nie mieć znaczenia rzeczy materialne i wówczas taki człowiek nigdy nie będzie kładł na te rzeczy nacisku, będą dla niego obojętne.

Jednak są takie sytuacje, takie wartości w życiu, które przybierają znaczenia zmiennego. Dobrym przykładem są choćby pieniądze. Kiedy człowiek żyje w dobrobycie i ma stały dochód, wówczas nie musi się przejmować swoim losem i martwić się o pieniądze, może olać ich kwestię (względnie). Jednak, kiedy zaczyna brakować na życie, wówczas tych pieniędzy nie da się olać, tylko trzeba szukać dróg, aby zdobyć je, by przeżyć jakoś godnie.

Jednak nie tego typu sytuację rozważamy w tych przemyśleniach. Chodzi dokładnie o wydarzenia w naszym życiu. Które wydarzenia można zaklasyfikować jako te, co do których można wykazać obojętność. Przecież na pogrzebie kogoś bliskiego nie będziemy w stanie być obojętni, nie da się nie płakać przy grobie matki czy ojca. Nie sposób nie wzruszyć się, kiedy przyjaciel trafia do szpitala. Nie da się być obojętnym na cierpienie dziecka.

To kiedy obojętnieć?

Tak właściwie to nie ma jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie. Wewnętrznie człowiek czuje kiedy może zdystansować się od jakiejś sytuacji, nie dopuścić jej do siebie, nie przeżywać jej nadto. Czuje też, kiedy nie powinien się dystansować, nie powinien obojętnieć. Na to pytanie każdy powinien znaleźć swoją odpowiedź. Może przy następnym wpisie pochylę się nieco bardziej nad tym jak szukać odpowiedzi na te życiowe pytania, bo wydaje się, że schemat jest zawsze dość zbliżony - pewne podstawy są niezmienne, podobnie z punktami odniesień. Jednak to na raz następny.
Do zobaczenia w następnych wpisach!

Obrazek zrobiony przez ChatGPT 4.0o

---

[EN]

There are so many things going on in the world, constantly something befalls humanity, various disasters or events that only multiply suffering. At the micro level, that is, in the space of everyday life, the so-called gray everyday life, we also encounter many unpleasant events. Sometimes they are very painful.

At this point the question arises: how not to go crazy? These types of events need to be treated with a proper distance, not to make your mental state dependent on these types of events or situations that befall us. The worst thing you can do is to get caught up in the vortex of sadness, which will only leave a person in ruins. There are things over which we have absolutely no control. These types of events can take away a person's sense of purpose in life, contribute to feelings of hopelessness, etc. To this, one can add oil to the fire and start winding oneself up even more in this sense of hopelessness, emptiness, suffering and sadness. In a word: become more indifferent!

However, this raises another question: when do we know what we can and cannot become indifferent to? What makes us indifferent to something and not indifferent to something else? First of all, such an anchor point is the axiological system adopted by a given person. One will never become indifferent to matters that are highly placed in the value hierarchy system. If family is very important to someone, he will prioritize this family and will not become indifferent to it. Only when he reevaluates his value system, then he may give up on the family and become indifferent to it. For someone, for example, material things may not matter at all, and then such a person will never put emphasis on these things, they will be indifferent to him.

However, there are such situations, such values in life, which take on a variable meaning. A good example is, for example, money. When a person lives in prosperity and has a steady income, then he does not have to worry about his fate and worry about money, he can pour over the issue of money (relatively). However, when it starts to be scarce for life, then this money can not be poured over, but one must look for ways to get it, to survive somehow with dignity.

However, this is not the type of situation we are considering in these thoughts. It is exactly about the events in our lives. Which events can be classified as those about which one can show indifference. After all, at the funeral of someone close to us, we will not be able to be indifferent, it is impossible not to cry at the grave of a mother or father. It is impossible not to be moved when a friend is hospitalized. It is impossible to be indifferent to the suffering of a child.

When to be indifferent?

Actually, there is no clear answer to this question. Internally, a person feels when he can distance himself from a situation, not let it get to him, not experience it excessively. He also feels when he should not distance himself, should not be indifferent. Everyone should find their own answer to this question. Maybe in my next post I will lean a little more into how to look for answers to these life questions, because it seems that the pattern is always quite similar - some basics are unchanged, similarly with points of reference. However, that's for next time.
See you in future posts!

Picture genereted by ChatGPT 4.0o