My long weekend in London no. 7 – Victoria and Albert Museum

[ENG]
Since during our first day in London the weather was not very good and light rain fell from the cloudy sky from time to time, we decided that there was no point in taking too many walks around London's streets that day, but it would be more rational to plan to spend that day as much as possible. possible time in London museums. So, after a quick and not very attractive visit to Tate Modern, we decided to go to the Natural History Museum located in the South Kensington district. To do this, we had to get almost completely to the other side of the very center of London. The weather wasn't great and the walk would take us at least an hour, so we took our first trip on the London Underground. After leaving the South Kensington station, we had only a 5-minute walk, and as it turned out, there was an hour-long queue of people waiting to enter the museum... No, no, that's too long. We won't wait that long. It is true that the main museums in London are free to visit, but to the Natural History Museum you need to buy a free entry ticket in advance, otherwise you have to wait in a long queue until the number of tourists in the museum drops below a certain level. A wise man after a loss. We decided that we would return to this museum during this trip, but today we will visit the neighboring Victoria and Albert museum.
[PL]
Ponieważ podczas naszego pierwszego dnia pobytu w Londynie pogoda nie rozpieszczała i co jakiś czas z pochmurnego nieba padał lekki deszcz uznaliśmy, że nie ma sensu robić sobie tego dnia za dużo spacerów po londyńskich uliczkach, tylko bardziej racjonalny będzie plan spędzenia tego dnia najwięcej jak to tylko możliwe czasu w londyńskich muzeach. I tak po szybkim, i niezbyt pociągającym zwiedzeniu Tate Modern postanowiliśmy udać się do Muzeum Historii Naturalnej położonego w dzielnicy South Kensington. W tym celu musieliśmy przedostać się niemal kompletnie na drugą stronę ścisłego centrum Londynu. Pogoda nie dopisywała, a poza tym taki spacer zająłby nam co najmniej godzinę, więc udaliśmy się na pierwszą naszą wycieczkę Londyńskim metrem. Po wyjściu na stacji South Kensington czekał nas już tylko 5 minutowy spacer no i jak się wtedy okazało godzinna kolejka oczekujących na wejście do muzeum… Nie, nie, to za dużo. Tyle czekać nie będziemy. Co prawda główne Londyńskie muzea są dostępne do zwiedzenia za darmo, ale akurat do Muzeum Historii Naturalnej należy pobrać wcześniej darmowy bilet wstępu, w przeciwnym razie, należy oczekiwać w długiej kolejce do czasu, aż liczba turystów w muzeum spadnie poniżej jakiegoś określonego poziomu. Mądry człowiek po szkodzie. Uznaliśmy, że do tego muzeum wrócimy jeszcze, podczas tego wyjazdu, ale dzisiaj odwiedzimy sąsiednie muzeum Wiktorii i Alberta.

[ENG]
The Victoria and Albert Museum is the largest museum of arts and crafts in London and one of the largest in the world. It was founded in 1852 and is named after Queen Victoria and her husband, Prince Albert. The museum collections number over 4.5 million exhibits brought to London from all over the world, but especially from regions that once belonged to the crown of the British kingdom. The entire exhibition is divided into several sections. Sculptures of various people from different eras were the first exhibition we saw right after entering. We walked around several rooms on the ground floor of the museum, filled with various types of sculptures. While wandering around the ground floor, we saw a sign leading to the part presenting Middle Eastern art. Persian carpets, Arabic copper vessels, Ottoman decorated robes, sabers like from the fairy tale about brave Aladdin and a lot of other things coming mainly from Turkey, Syria, Iraq and Iran. Next, we were interested in the exhibition of East Asian art, the main part of which was Japanese and Chinese traditional clothes. On the second floor, the exhibition rooms were divided not by regions, but by eras (ancient times, the Middle Ages, the Renaissance or the Victorian period), and there was also a second division into the purpose and material of given works of art. Church altars, porcelain products, steel selections, glass products. Two hours passed quite quickly while walking around the museum, and as time passed, we began to feel tired and hungry. Fortunately, the museum had three beautiful rooms where you could eat a cookie ordered from the museum cafe and drink delicious coffee. Each room was decorated in a different era. All I know is that our room where we ate was as if it had been taken straight from 19th century Portugal. Beautiful place. There was only one thing that bothered me. Why did everyone add milk to the tea they bought in a café? ? Strange English customs.
[PL]
Muzeum Wiktorii i Alberta jest to największe muzeum sztuki i rzemiosła artystycznego w Londynie i jedno z największych na świecie. Zostało założone w 1852, a jego nazwa pochodzi od królowej Wiktorii i jej męża, księcia Alberta. Zbiory muzealne liczą ponad 4,5 mln eksponatów zwiezionych do Londynu z całego świata, ale zwłaszcza z regionów należących kiedyś do korony królestwa brytyjskiego. Cała ekspozycja podzielona jest na kilka działów. Rzeżby, różnych ludzi z różnych, różnych epok to była pierwsza z ekspozycji, na którą trafiliśmy zaraz po wejściu. Obeszliśmy kilka sal znajdujących się na parterze muzeum przepełnionych różnego rodzaju rzeźbami. Wędrując tak po parterze zobaczyliśmy kierunkowskaz prowadzący do części prezentującej sztukę bliskiego wschodu. Perskie dywany, arabskie naczynia miedziane, osmańskie zdobione szaty, szable jak z bajki o dzielnym Aladynie i masa innych rzeczy pochodzących głownie z Turscji, Syrii, Iraku i Iranu. W dalszej kolejności zainteresowała nas wystawa sztuki Azji Wschodniej, a której główną cześć wystawy stanowiły japońskie i chińskie tradycyjne ubrania. Na drugim piętrze sale wystawowe były podzielone nie regionami, ale epokami ( starożytność, średniowiecze, renesans czy okres wiktoriański), a także był drugi podział na przeznaczenie i materiał danych dzieł sztuki. Ołtarze kościele, wyroby z porcelany, wybory ze stali, wyroby ze szkła. Chodząc po muzeum całkiem szybko zleciały nam dwie godziny a wraz z upływającym czasem pojawiło się zmęczenie i głód. Na szczęście w muzeum znajdowały się trzy piękne sale, w których można było zjeść zamówiony w muzealnej kawiarni ciasteczko i napić się przepysznej kawy. Każda z sal nawiązywała swoim wystrojem do innej epoki. Wiem tylko, że nasza sala w której my się stołowaliśmy była jakby wprost przeniesiona z XIX wiecznej Portugalii. Cudowne miejsce. Tylko jedna rzecz nie dawała mi spokoju. Dlaczego każdy do kupionej w kawiarni herbaty dolewał sobie mleko ? ? Dziwne Angielskie zwyczaje.