My Thoughts on My Character. - #trliste 15 Days Adventure Day #1 (EN-TR) Karakterim Hakkında Düşüncelerim. - #trliste 15 Günlük Serüven Gün #1

Hello everyone 🤗
How are you? I hope you are well and enjoying the adventure. I actually started writing something yesterday, but then I gave up and started writing something today. I really like the idea of this adventure, but these days I hope I can continue it and there will be no glitches. Today's topic is to talk about ourselves. I chose this topic, but you should know that you can choose any of the topics.

Herkese merhaba 🤗
Nasılsınız? Umarım iyisinizdir ve serüvenden zevk alıyorsunuzdur. Ben aslında dün bir şeyler yazmaya başladım ama daha sonra vazgeçtim ve bugün bir şeyler yazmaya başladım. Bu serüven fikri benim çok hoşuma gitti ama bugünlerde umarım devam ettirebilirim ve bir aksaklık çıkmaz. Bugünün konusu kendimizden bahsetmek. bu konuyu ben seçtim ama şunu bilmelisiniz ki konulardan herhangi birisini seçebilirsiniz.

Today I want to talk about my character. I realized that I haven't talked about myself here in a long time. In general, when I am sad, it is good for me to write something and my morale improves. I'm not quite sure where to start writing about myself and getting you to know me a little more.

Bugün karakterimden bahsetmek istiyorum aslında. Uzun zamandır burada kendimden bahsetmediğimi fark ettim. Genelde üzüldüğüm zamanlarda bir şeyler yazmak bana iyi geliyor ve moralim düzeliyor. Kendimle ilgili bir şeyler yazmaya ve beni biraz daha tanımanızı sağlamaya nereden başlayabilirim şuan tam olarak emin değilim aslında.

In general, I can say that I have a patient and very thoughtful character. I'm constantly thinking about things and thinking about how things will turn out. Especially lately, I've been thinking so much about life that sometimes it makes me tired. Yes, thinking and getting tired is actually much worse than walking and getting tired because what we call walking ends, but what we call thinking does not end easily. And we continue to do so. Unfortunately, we're also very good at thinking about things we shouldn't be thinking about, so this kind of paradox always goes on.

Genel olarak sabırlı ve çok düşünceli bir karakterim var diyebilirim aslında. Sürekli bir şeyleri düşünüyorum ve bir şeylerin nasıl olacağını düşünüyorum. Özellikle son zamanlarda hayat ile ilgili o kadar çok düşünüyorum ki bu bazen beni yoruyor. Evet düşünüp yorulmak aslında yürüyüp yorulmaktan çok daha kötü çünkü yürümek dediğimiz şey bitiyor ama düşünmek dediğimiz şey kolayca bitmiyor. Ve sürekli devam ediyoruz buna. Ne yazık ki düşünmememiz gereken şeyleri düşünmek konusunda da çok iyiyiz o yüzden bu bit tür paradoks olarak hep devam ediyor.

I am 25 years old and have a lot of future anxiety. But sometimes, when I think about it, I realize that what we call future anxiety or other worries are hurting us. So in the future, we may even get sick just because of this. Then there's more stress and more money spent on this disease. I think life is actually a huge paradox that doesn't appear. We eat bread and then we get diabetes. Then we want to stop eating bread, but we can't because we have been eating it for years and our diabetes is increasing even more. Although we can give up bread, we think that we are not full and eat more food and our diabetes increases again.

25 yaşındayım ve çok fazla gelecek kaygım var. Ama bazen düşününce gelecek kaygısı dediğimiz şeyin ya da diğer kaygılarımızın bize zarar verdiğini anlıyorum. Yani ilerleyen zamanlarda sırf bu yüzden belki hasta bile olabiliriz. Sonra da bu hastalık için daha çok stres yapmak ve daha çok para harcamak var. Hayat aslında görünmeyen kocaman bir paradoks bence. Ekmek yiyoruz ve sonra şeker hastası oluyoruz. Sonra ekmek yemeyi bırakmak istiyoruz ama yıllarca yediğimiz için bırakamıyoruz ve şeker hastalığımız daha da çok artıyor. Ekmeği bırakabilirsek de doymadığımızı düşünüp daha çok yemek yiyoruz ve yine şeker hastalığımız artıyor.

The biggest ideal in my life, since my childhood, was to work less and spend more time for myself. Now, can I say that I am experiencing this in a way? Yes, I can say that, but I want to work and I can't work, so I actually live it. For some reason, I have a feeling of being late for life. I haven't started working yet and I'm just trying to make a living with the money I earn from the work I do online. This makes me feel very strange.

Hayatımdaki en büyük ideal küçüklük yıllarımdan beridir daha az çalışıp kendime daha çok zaman ayırabilmekti aslında. Şimdi bunu bir nevi yaşıyorum diyebilir miyim? Evet öyle diyebilirim ama çalışmak isteyip çalışamıyorum o yüzden bunu yaşıyorum aslında. İçimde hayata dair bir geç kalınmışlık hissi var nedense. Henüz çalışmaya başlamadım ve sadece online olarak yaptığım işlerden kazandığım parayla geçinmeye çalışıyorum. Bu da benim çok garip hissetmeme sebep oluyor.

When you look at people from the outside, they actually seem to have very fun lives, don't they? Yes, it often seems that way, but unfortunately it is not. In fact, there are bad things that most people experience in their inner world and that other people cannot see while living. We can call these psychological problems. For example, the reason why I didn't like working was because I worked a lot when I was little. And also that I had no free time of my own. Because in my childhood when I had to take time for myself and do something, I either worked or had to study. For long hours. This causes me to be in such a situation now.

İnsanlara dışarıdan bakınca aslında çok eğlenceli hayatları var gşbş görünüyor değil mi? Evet çoğu zaman öyle görünüyor ama ne yazık ki öyle değil. Çoğu insanın iç dünyasında yaşadığı ve yaşarken diğer insanların göremediği kötü şeyler vardır aslında. Buna psikolojik sorunlar diyebiliriz. Mesela benim çalışmayı sevmememin sebebi küçükken çok fazla çalışmamdı. Ve ayrıca kendime ait boş zamanım olmamasıydı. Çünkü kendime vakit ayırıp bir şeyler yapmam gereken küçüklük zamanlarımda ya çalıştım ya da ders çalışmak zorunda kaldım. Uzun saatler boyunca. Bu da benim şimdi böyle bir durumda olmama sebebiyet veriyor.

Unfortunately, I am not the person I want to be. When I was younger I thought that everything would be different when I grew up, but unfortunately not everything was different. In fact, it wasn't even a little different. Because I've taken as much free time as I want, but I see that it's stealing something from my life. But I feel as if my hands and arms are tied and I can't do anything. It's a really weird and bad feeling to feel like you haven't been born yet...

Olmak istediğim kişi değilim ne yazık ki. Küçükken her şeyin büyüdüğümde çok daha farklı olacağını düşünüyordum ama hayır ne yazık ki her şey daha farklı olmadı. Birazcık bile farklı bile olmadı aslında. Çünkü istediğim kadar çok boş zamanı ele geçirdim ama bunun benim hayatımdan bir şeyler çaldığını görüyorum. Ama sanki elleirm ve kollarım bağlanmış da bir şeyler yapamıyorum gibi hissediyorum. Henüz hayata atılmamış gibi hissetmek gerçekten çok garip ve kötü bir his ya...

Stay well!