Hello, my friends, how are you? I hope all is well. I'm trying my best to be well these days, but the setbacks keep coming one after another. I've been feeling depressed again and I wanted to share an update with you.

I have already talked about the exhausting work life and now I would like to talk a little bit about the absence of “her”. When I had Ezgi in my life, I felt that everything was easier because feeling her love, her hug, her looking at me made me happy and warm inside. Now I know he still loves me, but I haven't seen him for so long that the feeling of longing is overwhelming. For those who don't know, Ezgi is my fiancée and she is currently teaching in Şanlıurfa, 1284 kilometers away from me. This is just the difference between the two cities, maybe the total distance is higher. Although I didn't mention it before, emotionally this is also very draining. When the person you love is with you, somehow you enjoy the time you spend with them and you can forget your problems, but when they are not there, everything is the opposite. Her absence can also be a problem and there is no solution. The good news is that we will get married in the future and we will always be together. That's how I console myself these days.

Apart from that, I am facing some health problems again. My ear canals are clogged again because they are narrow and need to be cleaned. I am looking for a good doctor in Istanbul. I am asking my friends and with their advice I will choose one and go to that doctor. When I went before, the doctors told me that there was no permanent solution to this, that I could not have surgery, I hope I can find a permanent solution to this in the future because it sucks to have your ears blocked regularly. Moreover, the cleaning process is quite painful.

Other than that, Istanbul is a tiring and stressful city as everyone talks about. I feel tired every day and I see it in the people I meet. Everyone I meet is very unhappy. I meet someone on the road and they look as if they have lost all hope in life. I would like to see more happy people on the street. I get on the subway and everyone is sullen. I think everyone in the country is experiencing the same unhappiness and hopelessness that I am experiencing. I hope an elixir of happiness is poured over us as a country and we feel better.

That's all I have to share with you today. I hope I didn't lower your mood too. Take care of yourselves and have a great day!

TR

Selam dostlarım, nasılsınız? Umarım her şey yolundadır. Bu aralar iyi olmak için elimden geleni yapsam da aksilikler üst üste geliyor. Bu aralar yine depresif hissediyorum ve sizinle bir güncelleme paylaşmak istedim.

İş hayatının yoruculuğundan daha önce bahsetmiştim şimdi biraz da "o"nun yokluğundan bahsetmek istiyorum. Ezgi varken hayatımda her şeyin daha kolay olduğunu hissediyordum, çünkü onun sevgisini, sarılmasını, bana bakmasını hissetmek beni mutlu ediyor ve içimi ısıtıyordu. Şu anda hala beni sevdiğini biliyorum ama onu o kadar uzun zamandır görmüyorum ki özlem duygusu hat safhada. Bilmeyenler için Ezgi benim nişanlım ve şu anda benden 1284 kilometre uzakta, Şanlıurfa'da öğretmenlik yapıyor. Bu sadece iki şehir arasındaki fark belki total uzaklık daha yüksek olabilir. Daha önce bahsetmesem de duygusal olarak bu da insanı çok yıpratan bir durum. Sevdiğin insan yanındayken bir şekilde onunla geçirdiğin zamandan keyif alıyorsun ve problemlerini unutabiliyorsun ama olmadığında her şey tam tersi. Onun yokluğu da karşına bir problem olarak çıkabiliyor ve bunun bir çözümü yok. İyi haber, ilerleyen süreçte evleneceğiz ve hep birlikte olacağız. Bu aralar kendimi böyle avutuyorum.

Bunun dışında bazı sağlık problemleriyle tekrar karşı karşıyayım. Kulak kanallarım dar olduğu için tekrar tıkandı ve temizlenmesi gerekiyor. İstanbul'da iyi bir doktor arayışı içindeyim. Arkadaşlarıma soruyorum ve onların tavsiyesiyle birini tercih edip o doktora gideceğim. Daha önce gittiğimde doktorlar bunun kalıcı bir çözümü olmadığını yani ameliyat olamayacağımı söylemişlerdi umarım gelecekte buna kalıcı bir çözüm bulabilirim çünkü düzenli olarak kulaklarınızın tıkanması berbat. Üstelik temizlenme işlemi de oldukça acı verici.

Bir de tabi ki İstanbul herkesin konuştuğu gibi yorucu ve strese sokan bir şehir. Her geçen gün yorulduğumu hissediyorum ve bunu karşımdaki insanlarda da görüyorum. Karşıma çıkan herkes çok mutsuz. Yolda biriyle karşılaşıyorum ve sanki hayata dair bütün umutlarını kaybetmiş gibi görünüyor. Caddede daha fazla mutlu insan görmeyi isterdim. Metroya biniyorum ve herkesin suratı asık. Benim yaşadığım mutsuzluğu ve umutsuzluğu ülkedeki herkes yaşıyor sanırım. Umarım ülkece üzerimize bir mutluluk iksiri dökülür ve kendimizi daha iyi hissederiz.

Bugünlük sizinle paylaşacaklarım bu kadar. Umarım sizin de modunuzu düşürmemişimdir. Kendinize çok iyi bakın ve harika bir gün geçirin!