Lately we've been a bit busy

Lately we've been a bit busy again and there hasn't been time to write to you. February passed quickly, unfortunately the travel plans were thwarted and instead of going to the mountains, we were waiting for home quarantine of kids because Alex caught smallpox in kindergarten, which Wiktor later contracted. In the meantime, Sara got angina, fortunately we managed to cure her quickly and after a week of illness she set off to the wintering place with her mandible cluster.

Oskar also got an upper respiratory tract infection, but fortunately, he also recovered before leaving and was able to go to the wintering place with scouts from his team. Adriana was also knocked down by illness and he spent a few days in bed, as it was with me because instead of enjoying the charms, vacation and going to the gym or the cinema, I was lying in bed without strength and willingness to do anything. Fortunately, on 27.02 the kids returned to their activities in full composition and finally we could breathe a little. Taking advantage of the opportunity, we finally went on a delayed date at the cinema.

This time the wallpaper hit Ant-Man and the Wasp: Quantomania. We went for the 3D version and I will tell you that the impressions were really strong. The film was very cool, there was some laughter, a bit of horror and a lot of action, but in the end the good won. The end of the film shows that soon we can expect another meeting with this super hero, but in the meantime we have already booked tickets for the pre-premiere screening of Shazam! The wrath of the gods.

Somehow it comes out lately, that we get a fantasy theme, but maybe it's good from time to time, more stimulate the imagination. Returning to films in 3D format, although they beautifully help to move into the atmosphere of the story carried, they have one significant minus, we noticed that after each such session we have a headache, the person also feels a bit uncomfortable. Therefore, sometimes it is better to go for a film in a traditional format, but there are stories for which it is worth risking a slight headache to move to the land of imagination.

At the end of February there was also the end of the first semester and I can proudly say that I am a student of the 2nd semester of pedagogy 😊 and I boldly go forward to be able to help kids similar to my sweet Alex in the future. Recently, we have a lot of fun and creative energy, so more and more often we will treat you with videos with the participation of our beloved treasures and we will give you a bit of a preview of our reality. Being parents of such a group is a real challenge, but also a great privilege every day we can observe how they grow and develop their passions. The life of a parent is a lot of fun, if only he allows himself a bit of slack, and fortunately we do not lack it, so I hope that you will be pleased to see our kids perform and maybe you will want to subscribe to their channel so that they enjoy new fans 😊.

Recently I earned very nicely, because it turned out that some of my colleagues from work, subscribe to the channel of my mega bullies and then during the day they hum the texts presented there. In my head again a lot of thinking, because I am waiting for information on how my last conversation about promotion went. Although the interview went quite well, I do not expect that I will get this position, because recently I have the impression that recruitment is being done, and the positions have long been filled and there is a magic queue.

In total, almost 2 years I've been waiting for my place and I'm at the beginning of the magic queue, only somehow it is strange that I still stand in place :(, and that I do not like to stand still, I go to the next conversations to buy more in them right. After the conversation, I'm thinking about signing up for sinus surgery, because currently my right sinus has so many changes that it is practically not obstructed, so the doctor suggested that without surgery it is unlikely to happen, and the progress of pharmacological therapy is negligible, so I think it's actually the only sensible solution.

I will make the final decision in 2 weeks, but waiting for the operation is probably 2 years. Recently, children went to kindergarten 2 weeks and unfortunately from Friday, they are sitting at home again because Wiko has inflammation of the upper respiratory tract, and Alex laryngitis, the trail hits me as I see parents who bring, to nursery or kindergarten sick children, having in respect, the health of other children, who consequently catch further infections.

Although there are clear guidelines about the health of children who are supposed to come healthy, children with fever, coughing and green bullfinches up to their waists are notorious for children to come to institutions. Well, but this is a common problem, I understand, of course, that no one wants to go on sick leave every now and then, but exposing other children to the disease is very selfish, it is also extremely irresponsible, because by sending a sick child to the facility, we can only worsen his health and make the disease eventually swing harder, and we will have to spend much more time at home with the child.

I am glad that we usually have the opportunity to avoid being laid off and turning into work in such a way that we do not have to go on sick leave, but when we do not have such a possibility, we take time off, because ultimately it is about the health of our children and we as adults must be responsible. I hope that we will be able to cure the little ones by the end of the week and return to kindergarten and nursery from March 20. I am looking forward to the arrival of spring, for warm days because we are slowly getting some winter depression, fortunately the videos made by kids put us in a good mood and provide joy.

I'll tell you, honestly, I haven't been as tired as I was in recent times. Today there was finally some sun outside the window and although the temperature outside the window is not favorable, we drove up with the kids to the plot to catch some sunlight and clean air. The kids played a little outside, we all took a short walk and returned home in better moods.

After each such visit to the plot, I can not wait to move out of the city more and more because although Wrocław is my hometown, its continuous growth overwhelms me and is not conducive to rest.

Every moment on the plot gives me respite, helps to maintain mental balance, so our plan to move to the countryside is becoming more and more realistic.

I greet you warmly.

PL:

Ostatnio znów jesteśmy trochę zabiegani i nie było czasu, żeby coś do was napisać. Luty minął nam szybko, plany wyjazdowe niestety zostały pokrzyżowane i zamiast jechać w góry czekała nas domowa kwarantanna dzieciaków bo Alex złapał w przedszkolu ospę, którą później zaraził się Wiktor. W między czasie Sarę dopadła angina, na szczęście udało nam się ją szybko wyleczyć i po tygodniu choroby wyruszyła na zimowisko ze swoją gromadą zuchową.

Oskara też dopadła infekcja górnych dróg oddechowych ale na szczęście, też ozdrowiał przed wyjazdem i mógł pojechać na zimowisko z harcerzami ze swojej drużyny. Adriana też powaliła choroba i przeleżał kilka dni w łóżku, podobnie zresztą było ze mną bo zamiast korzystać z uroków, urlopu i iść na siłownię, czy do kina to leżałam w łóżku bez sił i chęci do czegokolwiek. Na szczęści z dniem 27.02 dzieciaki wróciły w pełnym składzie do swoich zajęć i w końcu mogliśmy trochę odetchnąć. Korzystając z okazji wybraliśmy się w końcu, na odwlekaną randkę w kinie.

Tym razem na tapetę trafił Ant-Man i Osa: Kwantomania. Wybraliśmy się na wersję 3 D i powiem wam, że wrażenia były naprawdę mocne. Film był bardzo fajny było w nim trochę śmiechu, odrobina grozy i sporo akcji, ostatecznie jednak dobro wygrało. Z końcówki filmu wynika, że niebawem możemy spodziewać się kolejnego spotkania z tym super bohaterem, tym czasem mamy już zabukowane bilety na przedpremierowy pokaz filmu Shazam! Gniew bogów.

Jakoś tak to ostatnio wychodzi, że trafia nam się tematyka fantasty, no ale może to dobrze tak od czas do czasu, bardziej pobudzić wyobraźnię. Wracając do filmów w formacie 3D to mimo, że pięknie pomagają przenieść się w klimat niesionej opowieści, mają jedne znaczący minus, zauważyliśmy że po każdym takim seansie boli nas głowa, człowiek czuje się też nieco nie swojo. Dlatego czasem lepiej jednak iść na film w tradycyjnym formacie, są jednak takie historie dla których warto zaryzykować lekki ból głowy, by przenieść się do krainy wyobraźni.

Z końcem lutego nastąpił też koniec pierwszego semestru i z dumą mogę powiedzieć, że jestem studentką 2 semestru pedagogiki 😊 i śmiało idę do przodu, by w przyszłości móc pomagać dzieciakom podobnym do mojego słodkiego Alexa. W ostatnim czasie sporo u nas zabawy i twórczej energii, więc coraz częściej będziemy was raczyć filmikami z udziałem naszych kochanych skarbów i damy wam nieco podejrzeć naszą rzeczywistość. Bycie rodzicami takiej gromadki to nie lada wyzwanie, ale i wielki przywilej na co dzień możemy obserwować jak rosną i rozwijają swoje pasje. Życie rodzica to spora frajda, jeśli tylko pozwoli sobie na odrobinę luzu, a tego na szczęście nam nie brak, więc mam nadzieję, że będzie wam miło zobaczyć występy naszych pociech i może zechcecie subskrybować ich kanał, tak by cieszyli się z nowych fanów 😊.

Ostatnio zarobiło mi się bardzo miło, bo okazało się, że część moich koleżanek z pracy, subskrybuje kanał moich mega łobuziaków i potem w dzień nucą prezentowane tam teksty. U mnie w głowie znowu dużo myśli, bo czekam na informację jak poszła mi ostatnia rozmowa w sprawie awansu. Mimo, że rozmowa poszła mi całkiem nieźle, nie nastawiam się jakoś na to, że dostanę to stanowisko, bo ostatnio mam wrażenie, że rekrutacje są robione, a stanowiska dawno obstawione i obowiązuje jakaś magiczna kolejka.

W sumie już prawie 2 lata czekam na swoje miejsce i jestem na początku magicznej kolejki, tylko jakoś tak to się dziwnie plecie, że dalej stoję w miejscu :( , a że stać w miejscu nie lubię, chodzę na kolejne rozmowy, by nabyć w nich więcej w prawy. Po za sprawą rozmowy, zastanawiam się nad zapisaniem się na operację zatok, bo obecnie moja prawa zatoka ma tyle zmian, że jest praktycznie nie drożna, więc lekarz zasugerował, że bez operacji się raczej nie obędzie, a postęp terapii farmakologicznej jest znikomy więc chyba to faktycznie jedyne sensowne wyjście.

Ostateczną decyzję podejmę za 2 tygodnie, ale czekanie na operację, to pewnie z 2 lata. Ostatnio dzieci pochodziły do przedszkola 2 tygodni i niestety od piątku, znów siedzą w domu bo Wiko ma zapalenie górnych dróg oddechowych, a Alex zapalenie krtani, szlak mnie trafia jak widzę rodziców, którzy przyprowadzają, do żłobka czy przedszkola chore dzieci, mając w poważaniu, zdrowie innych dzieci, które w konsekwencji łapią kolejne infekcje.

Mimo, że są jasne wytyczne na temat stanu zdrowia dzieci, które mają przychodzić zdrowe, notorycznie do placówek trafiają dzieci z gorączką, kaszlące i z zielonymi gilami po pas. No ale to problem powszechny, ja oczywiście rozumiem, że nikt nie chce chodzić co chwilę na zwolnienie, ale narażanie innych dzieci na chorobę jest mocno egoistyczne, to też skrajnie nie odpowiedzialne, bo posyłając chore dziecko, do placówki, możemy tylko pogorszyć jego stan zdrowia i sprawić, że ostatecznie choroba mocniej się rozbuja, a my będziemy musieli spędzić z pociechą znacznie więcej czasu w domu.

Cieszę się, że zwykle mamy możliwość uniknąć zwolnienia i takiego pozamieniania się w pracy, by nie trzeba było iść na zwolnienie, ale gdy takiej możliwości nie mamy bierzemy zwolnienie, bo ostatecznie chodzi o zdrowi naszych dzieci i to my jako dorośli musimy być odpowiedzialni. Mam nadzieję, że uda się wykurować maluchy do końca tygodnia i wrócą do przedszkola i żłobka od 20 marca. Z niecierpliwością czekam na nadejście wiosny, na ciepłe dni bo już powoli dopada nas jakaś zimowa depresja, na szczęście kręcone przez dzieciaki filmiki wprawiają nas w dobry humor i dostarczają radości.

Powiem wam, szczerze że dawno nie byłam tak zmęczona, jak w ostatnim czasie. Dziś za oknem było w końcu trochę słońca i mimo, że temperatura za oknem nie jest sprzyjająca to podjechaliśmy z dzieciakami na działkę, żeby złapać trochę promieni słonecznych i czystego powietrza. Dzieciaczki pobawiły się trochę na dworze wszyscy zaliczyliśmy krótki spacerek i już wróciliśmy w lepszych nastrojach do domu.

Po każdej takiej wizycie na działce, coraz bardziej nie mogę doczekać się, aby wyprowadzić się z miasta bo mimo, że Wrocław to moje miasto rodzinne, to jego ciągły rozrost mocno mnie przytłacza i nie sprzyja wypoczynkowi.

Każda chwila na działce, daje mi wytchnienie, pomaga zachować równowagę psychiczną, więc nasz plan przeprowadzki na wieś staje się coraz bardziej realny.

Pozdrawiam was ciepło.